" LEK " MARATHI KAVITA ( DOUGHTER POEM )
लेकी कडून दु:ख मला
कधीच नाही मिळालं
चिमणी कधी मोठी झाली
काहीच नाही कळालं............
पोरगी जाणार म्हणलं की
पोटात उठतो गोळा
अंथरुणावर पडतो पण
लागत नाही डोळा............
खरंच माझी लेक आता
मला सोडून जाईल
अंगण,वसरी,गोठा सारं
सूनसून होईल.................
दारी सजतो मांडव
पण उरात भरते धडकी
आता मला सोडून जाणार
माझी चिमणी लाडकी...........
सूर सनई चे पडता कानी
डोळा येते पाणी
आठवत राहातात छकुलीची
बोबडी बोबडी गाणी............
भरलेल्या मांडवात बाबा
कहाणी सांगत असतात
कल्याण झालं म्हणत म्हणत
सारखे डोळे पुसतात...........
पुन्हा पुन्हा लेकी कडे
बाबा पहातात चोरुन
कितीही समजूत घातली तरी
डोळे येतात भरुन...............
हुंदके म्हणजे काय असतात
पहिल्यांदाच कळतं
कौलारुच्या छपरावनी
बापाचं मन गळतं...........
सरी मागून सरी येऊन
डोळे वाहात राहतात
चिऊ काऊच्या गोष्टी ऐकत
चिमण्या उडून जातात.........
लेकीचा सांभाळ करा म्हणून
बाप हात जोडीत राहतो
डोळया मधे पाणी आणून
केविलवाणे पाहत राहतो........
लेक लावतो वाटी पण
बाप जातो तुटून
हुंदका जरी दाबला तरी
काळीज जातं फुटून............
पोटचा गोळा दिल्या नंतर
पापणी काही मिटत नाही
कितीी डोळे पुसले तरी
पाणी काही आटत नाही..........
No comments:
Post a Comment